Al voor de vakantie weet je dat je maandag 2 september een spannende dag tegemoet gaat. Je denkt erover, je praat erover en je leeft er wat naar toe. Plannen, inkopen, schoonmaken etc. Ik vergat, hoe stom, om koolzuur te bestellen en juist hierdoor leer je mensen kennen. Na werktijd volgas naar Assen, geen koolzuur zal ons niet overkomen. In allerijl de Sligropas vergeten, lichtelijk geïrriteerd draai je de auto op de parkeerplaats om onvoorzien huiswaarts te keren. In een flits zie ik de bus van de Pinotage staan. Lachend vertel ik dat ik de avond moet beginnen zonder tapbier. Een half uur later ben ik gered door de plaatselijke slijter die “nog wel eentje” staan had.
Vol trots tap ik wat later het eerste glas en denk wat kan mij nog gebeuren vandaag. Leuk hoor zo’n Sportsbar, allemaal mensen die je gemeend het beste wensen, mee willen helpen en mee willen denken. Yvonne Klinkhamer had me aangeven dat je dagelijks minimaal 1x per dag dubbel te moeten liggen van het lachen. Dit was het geval. Gezellige klaverjassers en dito volleyballers sierden de avond. Tot een uurtje of half 10 had ik het super naar de zin.
Rond die tijd begon het te regen, te hozen zoals dat in de volksmond heet. Ik pakte een dweil en plaatste een bordje van slipgevaar. Hier had ik niet op gerekend, al helemaal niet dat ook de entree en de hal van de sporthal blank stond. De eerste avond werd een water- in plaats van een vuurdoop, die met behulp van behulpzame Anner oelen, ondanks het waterballet, voor mij de eerste onvergetelijke avond is geworden. Ik weet zeker dat juist door dit soort mensen er nog vele zullen volgen. Zin in !